چهار سال تمام

حالا دیگر چهار سالت هم تمام شد...چهار سال کامل...چهار سال را باهم گذراندیم  و به من به اندازه صد سال در کنار تو برزگ شدم. 

زندگی من بعد از آمدن تو بود که معنا گرفت...قبل ار تو هیچ نبود جز سیاهی و تیرگی..جز ابرهای حماقت که تمامی آسمان زندگی مرا پوشانده بود.

آری تو امدی هم چون قطره های باارن...مرا شستی و جانی دوباره به من دادی.

حالا چهار سال است که من با تو یاد گرفتم رندگی کنم...بخندم...گریه کنم و ببینم همه آنچه که تا به حال ندیده بودم.

ممنون که آمدی شکوفه بهاری من!

پی نوشت: خدایا دستهایت را میبوسم بخاطر غنچه ای که به من هدیه دادی.