مادر= نگرانی

انگار خدا ما مادرها را آفریده تا همیشه نگران باشیم...انگار اگر نگران نباشیم نمیتوانیم رندگی کنیم.

امروز نگران خوب غذا نخوردن کودکمان هستیم و فردا نگران خوب نخوابیدن کودکمان.پس فردا نگران تنهایی بچه، که خدایا این کودک تک فرزند ما تنهایی چکار خواهد کرد...خلاصه دقیقا ما برای هرروزمان موضوعی داریم تا نگرانش باشیم. اخر سر هم با خودمان میگوییم "خوب مادریم دیگر،نگران بچه امان هستیم"

ما هم در یکی از همین روزهای نگرانی تصمیم گرفتیم که  هم خودمان را از نگرانی دربیاوردیم و هم نارنین بانویمان را از تنهایی.خوب قصه اش را هم که میدانید...

حالا ما دیگر نگران تک فرزندی فرزندان و عواقب آن نیستیم ولی دوجین نگرانی تازه در همین راستای دو فرزندی به نگرانی های قبلی  مان اضافه شده...

حالا دیگر رنگ و جنس نگرانی ما از حالت مخملی درآمده و چیزی در مایه های کبریتی شده!!!

نگران دخترکهایمان هستیم...اگر مورد قضاوت قرار بگیرند ما چه خواهیم کرد؟اگر یکی زیباتر باشد و آن یکی غصه بخورد چه باید بکنیم؟ اگر یکی باهوش تر باشد چه میشود؟ اگر آن یکی به اندازه این یکی برای ما خاص نباشد چه؟ اگر این یکی از آن یکی...اگر آن یکی ار این یکی...اگر اولی از دومی....اگر دومی از اولی....اگر...اگر...اگر...

خلاصه ما خیلی نگرانی داریم...خوب مادریم دیگر،نگران دسته گلهایمان هستیم...

پی نوشت: میدانید اخر، اصل همه این نگرانی های ما از کجا آمد؟ از کودکی خود ما...ما خودمان خواهر بزرگتری داریم که فاصله سنی بسیار کمی با ما دارد...همیشه همه ما را با او سنجیدند و نمیدانم چرا همه نتیجه میگرفتند که او بهتر است...تو روی خودمان میگفتند که اولی خوشگل تر است...اولی درسخوان تر است...اولی خانوم تر است...اصلا این دومی چرا اینقدر شر و پرسروصداست؟؟؟ اولی پیانو میزند ولی دومی فقط بلد است جفتک بی اندازد(حالا بماند که به نظر خود ما همان هم هنر خوبی بود)

اینقدر اولی و دومی کردند که هم خودشان خسته شدند و هم ما عقده ای شدیم...ما که همه آنها را حلال کردیم ولی حلال نخواهیم کرد کسانی را که نازبانوهایمان را اینگونه بسنجند!!!