عشق مادر به فرزند عشقی از جنس خدا

ما انسانها به یکدیگر عشق می ورزیم و چه خودخواهانه در انتظار جواب مینشینیم...

در این میان تنها یک عشق واقعی وجود دارد که در آن هیچ رنگی از خودخواهی نیست و همه اش از جنس نور است.عشق مادر به فرزند.

عشقی آسمانی و الهی!!!

مادر هر روز به نهال کوچکش می نگرد و در دنیای کوچک کودک خویش غرق میشود.با شادی او شاد و با غصه اش غمگین میشود.با هر رنج کودک نه یکبار بلکه هزاران بار میمرد و با یک لبخندش دوباره جان می گیرد.

هر روز خیره به نهال زیبایش می بویدش و میبوسدش تا بروید و بزرگ شود.

مادر خیره با آینده های دور و نزدیک کودک و فقط و فقط دعا میکند که نهال کوچک نازک اندامش سالم وشاد باشد و از خدا برای خودش هیچ نمیخواهد زیرا برای مادر خودی درکار نیست.

وخدایا من چه کردم در خور این همه پاداش؟پاداشی به بزرگی مادر شدن و مادر بودن.

بگو...آری بگو تا دوباره انجامش دهم!